Start je dag met een Maritozzo, zeggen ze in Rome

Ontbijt in Rome? Meestal gaat dit gepaard met een heerlijke Maritozzo.

Water, bloem, gist, suiker, melk, eieren en boter of olie. Een oud recept gemaakt van eenvoudige ingrediënten, maar dat belooft ieders smaakpapillen te verrukken. Het is de Maritozzo, een zacht brood, in tweeën gedeeld en gevuld met slagroom of slagroom.

"Je kijkt me aan, glimmend en gebleekt, de crème stroomt dwars door je heen, met een zak speeksel in mijn keel, je kijkt me mompelend en met liefde aan. Je laat mijn cholesterol stijgen, dat zegt mijn arts, maar ik zal je zeggen, mijn beste man, ik bijt in je, dan betaal ik de juiste prijs!" (Ignazio Sifone, Ode aan de maritozzo, Garbatella, 1964).

Er zijn veel variaties bekend: traditioneel met slagroom, rozijnen en pijnboompitten, bedekt met chocolade, maar ook gevuld met hartige producten zoals burrata, tomaat, pesto en kabeljauw.

Er zijn ook glutenvrije of veganistische varianten, gemaakt om degenen te behagen die de echtgenoot niet echt kunnen opgeven, en om een goede reden. Net als een paar andere producten kan Maritozzo de hele dag het gehemelte vergezellen: van ontbijt tot een snack in de ochtend, van lunch tot een aperitief, maar ook als dessert na het diner - een heerlijke beloning na een lange dag werken.

Het verhaal achter de Maritozzo.

De geschiedenis van het Maritozzo gaat terug tot de Romeinse tijd. Inderdaad, er waren enkele broden gezoet door de toevoeging van honing en rozijnen, een voedzame en voedzame maaltijd die goedheid combineerde met bruikbaarheid, gemaakt door vrouwen voor hun mannen. Uit deze "panino" komen waarschijnlijk husbandzzi voort, wiens oorspronkelijke recept voorzag in de toevoeging van rozijnen. In recentere tijden was het de enige zonde van gulzigheid die kon worden verleend tijdens de vastentijd - een periode waarin hij de speelse benaming van "er Santo Maritozzo" nam - met een kleinere vorm, een donkerdere kleur en verrijkt met rozijnen, pijnboompitten en gekonfijte sinaasappelschil.

Er zijn veel legendes en verhalen die rond de Maritozzo. Geleerden, dichters en kunstenaars uit de Romeinse traditie waagden zich aan het prachtige dessert te prijzen. Giggi Zanazzo, Adone Finardi, Giuseppe Gioacchino Belli vertellen hoe de man op een eerste vrijdag in maart aan zijn vriendin gouden ring schonk die verborgen was in zijn zachte hart. Bij deze gelegenheid nam de toekomstige echtgenoot de spottende titel van "maritozzo".

Volgens anderen werd in plaats daarvan met het deeg een hartvormige cake gemaakt en door de meisjes van huwbare leeftijd aan de mooiste jongeman van het land gegeven, die op zijn beurt met de maker van de beste Maritozzo zou zijn getrouwd.

Door de eeuwen heen hebben de boerenfamilies verschillende namen aangenomen, afhankelijk van het gebied waar ze werden bereid: in Carbognano "maritèlli", in Vetralla "panmarìti" terwijl in Vignanello "panpariti".

Er is zelfs een heuse Maritozzo day in het leven geroepen in Rome. Dit is op 2 december.